AYRAN

Adamın biri eşeğini dehliye dehliye ekin biçmekten geliyormuş. Öyle bir terlemiş, öyle bir susamış ki; yolda bir Yörük çadırı görmüş. Cadırın önünde yedi sekiz yaşlarında bir çocuk oynuyormuş. Adam çocuğa seslenmiş:
- Evlâdım, bana bir bardak su verebilir misin?
Çocuk adama bakmış ve demiş ki:
- Amca, istersen ayran getireyim.
- İyi olur oğlum.
Çocuk bir tas ayran getirmiş. Adam bir dikişte ayranı bitirmiş ve derin bir oh çekmiş. Çocuk yine demiş ki:
- Amca, istersen bir tas daha getireyim?
- Getir oğlum.
Adam ayranı yine bir dikişte bitirmiş. Çocuk yine sormuş:
- Amca, istersen bir tas daha getireyim?
Susuzluğunu dindiren adam, çocukla alay etmeye kalkmış:
- Lan oğlum, nerden buldunuz bu kadar ayranı?
Çocuk boynunu bükmüş:
- Amca, zaten biz bu ayranı dökecektik.
- Niye oğlum?
- İçine fare kaçtı da ondan!
Adam öyle bir sinirlenmiş ki; ayran içtiği tası yere fırlatmış, tas da bir taşa çarpıp parça parça olmuş. Çocuk başlamış ağlamaya:
- Annneee!.. Bu adam bizim köpeğin yal tasını kırdı!..